מײַן ברודערס שוועסטער איז אַזאַ אַ שיינקייט, זי האָט דאָס אַלץ — אירע ציץ, איר טאָכעלע, און איר לאָך איז צוצייג. און דער אייזל, קאָן איך אײַך זאָגן, אַרבעט, זינט די אידיש קומט אַפילו אַרײַן אין איר לאָך זומער. איך טראַכטן אַז דאָס איז נישט דער ערשטער מאָל די מיידל ניצט זיי, און געסט זענען אָפט דאָרט. שוועסטער - מייסטערין איז געווען אין אַלע פּלאַנז - און זויגן גוט, און אַנאַל מאַסטערד געזונט. זײן ברודער קאן נאר פאנטאזירן װעגן פאקטן זײן פארלאשן קאזין.
דאַמע קוקט ווי אַ לאַנג צייַט אַנצופרידן גייט, אויב אַזוי לייכט מיט איר זון און טאָכטער איז ביכולת צו גיין צו אַזאַ געשלעכט באַטזיונגען, בשעת זי זיך גענייגט זיי צו עס. דע ר זו ן אי ז ניש ט געװע ן צעטומלט , באמערקנדי ק דור ך ד י שליסל־לאך , װא ס ד י מאמע ם או ן שװעסטער , האב ן באשלאס ן ניש ט פארלויר ן ד י געלעגנהײ ט או ן זי ך ארײנגעטראגן , בפרט , װ י ע ר הא ט פריע ר געקוקט , אוי ף פאמיליע־פאטאל ן או ן זי ך דערװאקםן . ע ס אי ז געװע ן א זינד , ניש ט אויסצונוצע ן ד י פארפאלגונ ג פו ן זײ ן פאמיליע .
איך וואָלט ווי צו גיין צו די גערלפרענדז און זאָגן אַ שלום צו זייער שטיפעריש צונג מיט מיין פּאָץ. און נאָך, אַזוי סקילפאַלי פילמד אַז ווי אויב ער זיך געגאנגען אין - די ווירקונג פון פול בייַזייַן און אַנריל פאַרגעניגן!